Weet je nog?
Dat gevoel van spelen als kind? Gewoon, beginnen met een paar blokken, dan kwamen er placemats bij en voor je het wist, had je een prachtig Barbie-huis gebouwd of een racebaan voor de cavia’s. Je had weinig nodig om die speelstand te vinden en zodra je erin zat, ging je er helemaal in op. Alsof je ‘on fire’ was. Niets was te gek en de ideeën stroomden binnen als een waterval. Er ontstonden vonken en vlinders en de tijd vloog voorbij tot je moeder ineens riep: “Janneke, eten!”

Opnieuw ontdekken
Vanaf de basisschool, of misschien al wat eerder, raakte ik het spelen beetje bij beetje kwijt. Het werd iets voor kleine kinderen, voor baby’s (zoals een puber zou zeggen) en langzaam verdween het naar de achtergrond. Er kwamen zoveel dingen waar je aan moest voldoen—goede cijfers halen, stoer doen, leuk zijn, jezelf serieus nemen—en spelen kwam ergens achterin de kast te liggen, met een flink laagje stof erop.

Tot ik het in mijn werk als kinderoefentherapeut opnieuw ontdekte. Ik zag hoe regels en verwachtingen voor sommige kinderen juist een rem waren, vooral als bewegen (of contact maken) moeilijk voor ze was. Spelen bleek de sleutel! Door samen te spelen, voelde ieder kind zich al snel op zijn gemak en deed met plezier mee. Het ging dan niet meer om wat ze nog niet konden, maar om het plezier in bewegen. Spelen gaf ze de ruimte om vrijer te worden, vertrouwen te voelen en net een stapje verder te gaan. Soms zag ik ze letterlijk uit hun comfortzone springen. Dat alles was prachtig—het had iets magisch.

Mijn schilderwerk en spelen
Spelen is de reden geweest voor mijn carrière switch. In mijn werk als kunstenaar draait voor mij namelijk zo goed als alles om spelen. Uit spel ontstaan mijn schilderijen. Elke keer als ik schilder, onderzoek ik opnieuw mijn eigen vrijheid en openheid. Kleuren, vormen en texturen ontstaan spontaan, zonder dat ik ze van tevoren bedenk. Het proces draait om het niet-weten en om het vertrouwen dat er iets moois ontstaat als je durft los te laten, zelfs als je onderweg een paar hindernissen tegenkomt. Dat maakt elk schilderij juist zo betekenisvol.

Wat spelen mij geeft
Spelen haalt me uit mijn hoofd en brengt me terug naar wat er écht in mij leeft. Het geeft me energie, ontspanning en de ruimte om mezelf te verrassen. Misschien omdat spelen me uitnodigt om dingen niet zo serieus te nemen (iets waar ik soms juist heel goed in ben). Het doorbreekt de routine en zeker ook de zwaarheid der dingen en nodigt me uit om het onbekende in te stappen—gewoon iets proberen zonder dat het perfect hoeft te zijn en zonder te weten waar het zal eindigen. Want eerlijk, hoe saai is het als je altijd weet hoe iets moet zijn of worden! Spelen maakt mijn werk en leven in ieder geval een stuk leuker, kleurrijker en vrijer. Het houdt me in balans.

Het grootste cadeau
Van racebanen en cavia’s tot de kinderen die ik begeleidde en de schilderijen die ik maak, het is wel duidelijk dat spelen voor mij onmisbaar is. Het is het hart van alles wat ik doe. Het brengt me bij wie ik ben en wat ik de wereld wil geven.

Maar goed, genoeg over mij. Wat betekent spelen voor jou? Wanneer heb jij voor het laatst echt gespeeld, zonder verwachtingen?
Laat het me weten!