Een stukje over het woord moeten en waarom dat woord iets met mij doet…
Denken maar niet doen
Ik denk al een hele tijd; Janneke, je moet nu echt weer een stukje gaan schrijven voor je blog (of heet dat bloggen, een blog schrijven…?). Maar waarover in godesnaam en wanneer dan? Een stukje schrijven is namelijk bij mij te vergelijken met het maken van een schilderij. Oftewel: dat duurt heeeeel lang. Dus, wat gebeurt er? Ik schuif het op de lange baan, met op de achtergrond een lichte teleurstelling en irritatie.
Een Eureka momentje
Tot vandaag. Kom net terug van een wandeling die hard nodig was na uren laptoppen. Ja mensen, het leven van een, kunstenaar bestaat absoluut niet alleen uit schilderen. Dat zou ik willen! Maar goed. Wandelen dus. En daar kwam het weer; Janneke, je moet nu echt een blog schrijven. Het duurt te lang. Borrel borrel borrel….grrrrr…
Volgens mij raak ik hier een gevoelige snaar!? En ik heb wel een idee waar dat vandaan komt….
Heilige boon of
Brave borst Janneke deed namelijk altijd netjes wat ‘Moest’. In de jaren als kinderoefentherapeut werden daar nog een groot aantal scheppen Moetjes bovenop gedaan. Vond er van alles van, van die Moetjes maar deed altijd braaf wat er verwacht werd want ja, dat Moest dus dan Moet je dat doen, toch…? En ik, Janneke, met mijn talenten en passies (en die heeft iedereen overigens dus ik durf nu wel te zeggen dat ik die ook heb…) raakte steeds meer bedolven onder die Moetjes. Zo voelde het in ieder geval. Ik was meer die Moetjes dan mijn eigen Janneke. Super Stom en Irritant, Boe!
No more
Dit was juist 1 van de grootste redenen om het roer om te gooien en het kunstenaarsschap aan te gaan. De ontdekkingsreis aangaan om juist volledig mezelf te kunnen zijn. Geen Moetjes meer van beroepsverenigingen, zorgverzekeraars, etc. Heerlijk (meestal)!
Een mooie reminder dus, dat gevoel van ik Moet een blog schrijven. Ik Moet namelijk helemaal niks! Ademhalen, naar de wc gaan en een envelop met zo’n paarse streep erop betalen. Dat Moet wel…toch?
En jij? Moet jij veel?